Stadsleven bericht elke vrijdag over de bewoners van studentenhuis Zuilenstraat 13. Een serie over vijf jongens en vier meisjes die lid zijn van verschillende studentenverenigingen. Aflevering 6.
Zet een dozijn dames (20-22 jaar) bij elkaar en het gesprek komt altijd (al is het maar tijdelijk) uit op vriendjes, ex-vriendjes, (veel leukere) vriendjes van ex-vriendjes of aanstaande vriendjes.
,,Heeft híj het initiatief genomen,’’ vraagt één van hen. ,,Ja!,’’ zegt een ander. Iedereen knikt instemmend. Zo hoort, het vinden ze, zeker in een stad waarin de meisjes in de meerderheid zijn. ,,Hebben jullie al tuk-tuk gedaan?’’ Sex in the city, gewoon in Utrecht.
De woonkeuken van Zuilenstraat 13 is vanavond overgenomen door het jaarclubje van Trudie. Chimmy heten ze. Waarom Chimmy? Ze hebben geen idee.
Elke week zitten ze in het huis van een ander Chimmylid. De rest van de Zuilenstraatbewoners heeft zich vanavond vrijwillig laten verbannen naar de kamer van Ferry. Geen probleem; volgende keer nemen ze zelf de boel over met hun eigen jaarclubje.
Chimmy bestaat uit twaalf Veritasmeisjes. Ze kennen elkaar nu drie jaar. Het clubje hebben ze geformeerd toen ze zich als eerstejaars meldden bij Veritas. Er volgde een periode van tien weken borrelen, waarin uit alle eerstejaars verse jaarclubjes ontstonden.
De sessie van vanavond is even hysterisch als hilarisch en het gesprek stuitert van plannenmaken voor de collectieve zomervakantie (Gardameer), ‘jenkende jongens’ (jenken is zeuren, vooral over bindingsangst), ‘ik heb een 8 voor filosofie gehaald!’ (,,nerd!’’) en het verschil tussen economisch geografen en geografisch economen.
Een flard: ,,Hey, Femke, hoe was het date-eten afgelopen?’’ Femke: ,,Leuk, we moesten als Russen komen. Hij was als Raspoetin en had een penis op sterk water bij zich.’’ Hilariteit alom. ,,Wie was die Raspoetin eigenlijk, vraagt een ander…
Ondertussen vertelt scheikundestudent Nienke over haar drie maanden in Horseham, vlakbij Londen. Ze werkte daar bij een chemisch bedrijf dat onderzoek doet naar stoffen voor nieuwe medicijnen tegen Parkinson en Alzheimer…
,,Raspoetin!,’’ roept Iris dan, die even internet op haar mobieltje heeft geraadpleegd. ,,Hij was een Russische monnik en nonnenverkrachter.’’ De rest schudt meewarig het hoofd. Gezamenlijke conclusie: Het waren geen heilige boontjes. ,,Weet je hoeveel kindertjes ingemetseld werden, omdat nonnen zwanger werden!’’
Volgende week nemen ze de woonkeuken van één van de andere dames over. Dan praten en lachen ze verder. Altijd genoeg gespreksstof. Zo gaat dat, week in, week uit in jaarclubjes: het zijn vrienden voor het leven. Zo ook de meisjes van Chimmy.
