De wereld volgens Brigida Almeida

Wie: Familie en vrienden van Brigida Almeida, Dick Bruna en ander creatief volk

Wat: De getekende wereld van Brigida Almeida; overzichtstentoonstelling van Brigida Almeida die 25 jaar in het kunstenaarsvak zit

Waar: Stadhuis

Tijdens zijn dagelijkse ommetje loopt Dick Bruna (82) – in 2004 nr. 67 op de lijst van grootste Nederlanders – altijd graag langs het atelier van Brigida Almeida (48) aan de Jan van Scorelstraat.

Waarom? Omdat hij steeds weer benieuwd is wat hij nu weer aantreft in haar etalage.

En elke keer weer vergaapt hij zich dan aan de vruchten van haar ‘eindeloze fantasie en bewonderenswaardige oog voor detail’. Het zal je maar gezegd worden. Uit de mond van de meester zelf.

Bruna is op bezoek bij de overzichtstentoonstelling van illustrator, schilder, tekenaar, schrijver Brigida Almeida in het stadhuis. Deze ‘artistieke wervelwind’ (aldus wethouder Frits Lintmeijer) incasseert hier de eer die ze verdient.

Zelfs haar ouders Johanna en Manuel Almeida zijn overgevlogen vanuit Cyprus om haar te feliciteren. De alleskunner zelf is een beetje ontroerd door alle aandacht en overweldigd door het deftige gedoe.

Maar Brigida, wat is dat eigenlijk voor ’n wereld, die getekende wereld van jou? ,,Het is de wereld waar ik van droom. Een opgewekte kinderwereld. Waarin alles kan en waarin alles mag.’’

,,Het verschil tussen haar en mij,’’ zegt Dick Bruna, ,,is dat zij veel meer put uit haar fantasie. Als we bijvoorbeeld allebei een olifant willen tekenen, fantaseert zij meteen hoe die eruit moet zien. Ik moet eerst naar de dierentuin om goed te kijken. Dan ga ik naar mijn atelier en begin ik te tekenen om vervolgens alles te schrappen wat ik niet nodig heb.’’

En vaak blijft er dan alleen een konijntje over? Hij grijnst en wandelt naar Brigida Almeida om haar te feliciteren.


Ergens, overal en vooral onder ons

Wie: Festivalmensen, theatermensen, cultuurmensen

Wat: Opening van de tentoonstelling Ergens & Overal en het Festival aan de Werf 

Waar: Lucasbolwerk

Schijnt eindelijk de zon, moet je door een ‘regenhuisje’ (huisje met sproeiers erin) om de expositie Ergens & Overal op het Lucasbolwerk te betreden.

Gelukkig heeft de samensteller van de tentoonstelling – theatermaker en vormgever Theun Mosk – paraplu’s klaargelegd.

De tentoonstelling biedt overzicht en/ of een ode  (gepresenteerd in ‘belevingshuisjes’) aan het Nederlands locatietheater door de jaren heen.

Dat is kortweg theater op plekken die daar oorspronkelijk niet voor bedoeld zijn: ónder een boom, ín de duinen, óp een dak, ín een auto. Theater úit de schouwbrug náár de mensen toe. Zoiets.

Dat is vaak buiten en elke theatermaker weet; daar regent het. Altijd. Vooral tijdens de opening van een voorstellingen, grapt Mosk. Vandaar de regenkamer. Deze expositie zal de komende tijd door het land reizen en markeert vandaag de opening van het Festival aan de Werf dat tot 29 mei, verspreid door de hele stad, plaatsvindt.

De productie van de tentoonstelling was in handen van het Theater Instituut Nederland (TIN) en de Vrede van Utrecht. TIN-baas Henk Scholten roemt de nieuwe relatie met het publiek die is ontstaan door locatietheater. Peter de Haan van de Vrede van Utrecht knikt instemmend.

Terts Brinkhoff, ooit bedenker van festival de Parade (16 juli weer in Utrecht!), heft even verderop het glas met danseres Romy Jochems. Zij zal op 12 juni dansen op een 120 meter lange tafel op Brinkhoffs Boulevard of Broken Dreams in Amersfoort, vertellen ze.

120 Meter! Ze hebben eigenlijk nog geen idee hoe lang dat is. Ze beginnen te stappen. Eén. Twee. Drie… Tot aan de Wittevrouwenstraat. Een tafel tot dáár dus.

Als rond 18.00 uur de blokjes kaas en worst (in de vorm van huisjes) soldaat gemaakt zijn zijn, verschuift het gezelschap naar de Neude. In het ABN-gebouw is een exclusief festival-openingsdiner voor belangrijke cultuur-, theater- en festivalmensen.

Ondertussen begint de Neude vol te stromen met ‘normale’ bezoekers. Een dj legt vinyl van Artie Shaw op de draaitafel. Lekker. De bierpomp staat open. Grappig eigenlijk: terwijl ze het theater graag naar de mensen toe brengen, vieren de bobo’s de opening van Festival aan de Werf het liefst onder elkaar.

Niets om cynisch over te doen trouwens. Hier buiten is het toch veel leuker.

RUBRIEK: Bubbels, AD/UN