Filosoferende voetbaljongleur

Af en toe laat Freddie Vork (45) plagerig zijn bal richting een voorbijganger rollen. Balletje trappen? Partijtje één tegen één spelen? Freddie wint altijd, want hij kan alles met een bal; stilleggen op z’n hoofd of scheenbeen. Freddie denkt ‘t, de bal doet ‘t.

Menig straatvoetballertje zal jaloers zijn op zijn skills. Deze voetbalgoochelaar geeft shows op scholen, sportclubs of bij feesten. Ondertussen studeert hij filosofie en zoekt hij naar antwoorden en inzichten.

Freddy inhuren? Kan, maar dan moet je hem op straat aanspreken, want aan moderne communicatietechnieken als e-mail en mobiele telefoon doet hij niet. Hij houdt het graag simpel, behalve als er een bal in het spel is natuurlijk.

De slag om de Strosteegbakstenen

Wie is dit?

Bas Huyser, al drie jaar bewoner van de Strosteeg – u weet wel, de steeg die leidt naar de parkeergarage bij de Springweg. Bas noemt deze kale muur ‘één van Utrechts grootste stedenbouwkundige missers’. In zijn handen heeft hij één van de schetsen van een kunstenaar die graag de bakstenen muur in de Strosteeg onder handen zou nemen.

Prima dat hij werkt aan een plan om er iets aan te doen. Toch?

Zeker. Er is alleen één probleem: ,,Toen mijn vriendin Annette en ik hier net kwamen wonen, werd er aangebeld door de Stichting Muurkunst Strosteeg. Ze hadden een plan om met lokale kunstenaars een keramieken kunstwerk tegen de muur te plakken. Ze hadden fondsen binnengehaald en deden een beroep op het gemeentelijk leefbaarheidsbudget. Of we even een handtekening wilden zetten.’’

Nou, dat scheelt dan een hoop werk…

,,Tja… Maar we zijn helemaal niet blij met hun plan! Het ontwerp is lelijk en bedacht door mensen die hier niet eens wonen! En daarbij is keramiek hopeloos uit de tijd. Ook zou het nóg meer steen betekenen, terwijl de steeg én de garage al voornamelijk uit steen bestaan. Annette en ik zijn – met de buurman  – de enige bewoners die op de muur kijken. Wij hebben alletwee een kantoor aan huis. Álle ramen van ons huis, dus in de keuken, de woonkamer en onze werkplekken, kijken uit op die muur. Met de gedachte dat we hier misschien nog 20 jaar wonen, zou ik het prettig vinden als er iets met de muur wordt gedaan waar wij ook blij van worden.’’

En wat vindt de stichting muurkunst Strosteeg er van?

Taco van Wisselingh, initiatiefnemer en voorzitter van de Stichting Muurkunst Strosteeg: ,,We zijn zeven jaar geleden begonnen met het plan, want buurtbewoners wilden iets met die muur doen. Wat bleek? Op de plek van de garage zaten ooit twee keramiekateliers: De Vier Paddestoelen en de Kunstaardewerkfabriek St. Lucas. Vanuit cultuurhistorisch oogpunt leek het ons leuk om dus iets met keramiek te doen. Verder bleek de oprichter van St. Lucas de overgrootvader van stadsdichter Ingmar Heyzte. Die hebben we er ook bij betrokken. Verder bleek dat de Utrechts keramist Gert de Rijk ooit leerling was van Jan van Ham van De Vier Paddenstoelen. Gert de Rijk kende nog een paar goede keramisten zij zijn aan de slag gegaan. Het verhaal was rond.’’

Puik plan, maar de mensen die er elke dag tegenaan moeten kijken, vinden het niet mooi!

,,Het is een kwestie van smaak,’’ zegt Van Wisselingh. ,,Dat kan het ze niet kwalijk nemen.’’ De gemeente is na jaren van plannenmakerij aan zet. Die moet uiteindelijk bepalen wat er op de muur komt. Bas en Annette hebben een brief gestuurd aan het gemeentebestuur. Ze hebben eigen schetsen liggen, maar als de gemeente besluit om een prijsvraag uit te schrijven voor alle creatieve breinen uit de stad, vinden ze dat ook interessant.