Wie: Doven en (slecht)horenden
Wat: Sencity
Waar: Tivoli
Marko Vuoriheimo kwam 32 jaar geleden doof ter wereld. Hij kon tekenen en schrijven om zijn gevoelens te uiten, maar besloot muzikant te worden. Ja, Marko is een beetje eigenwijs. Hij wil dingen doen die eigenlijk niet kunnen. Muziek? Op school verklaarden ze hem voor gek.
Rapper Eminem is één van zijn inspiratiebronnen, ‘want hij is de stem van een minderheid en maakt maatschappijkritische muziek’. ,,Dat wilde ik ook.” Marko begon teksten te schrijven en te rappen in gebarentaal.
Hij benaderde producers om zijn muziek vorm te geven. Híer moet het relaxt klinken, dáár bombastisch. Hier een piano, daar een vette bass. Hier een slome bass, daar een tweede stem. Hier moet de melodie vloeien, daar kraken. Hoge tonen, lage tonen. Het moet vétter!
Inmiddels is Marko de eerste dove artiest met een platencontract. 
Of beter: dvd-contract. Hij noemt zichzelf Signmark en reist de hele wereld over met zijn muziek. Zijn teksten gaan over trots, emancipatie en hard werken om je doelen te bereiken. ,,Actions speak louder than words,” gebarentaalt hij.
De klasgenoten die hem destijds uitlachten, zien Signmark op tv verschijnen en vertellen over zijn bezoekjes aan New York, Kazachstan en Nieuw-Zeeland. Nu zit hij in een kleedkamer in het Utrechtse Tivoli.
Hij komt op plekken waar zijn klasgenoten van destijds alleen maar over kunnen dromen. ,,Zie je, álles is mogelijk.”
Giovanca staat nu op het podium. Ze zingt ‘Time is ticking’. Naast haar staat een gebarentolk. Aromajockey Juliette zet dampende schalen met chocoladegeur voor twee enorme ventilatoren. De videojockey projecteert beelden uit een droomwereld op de schermen. Er worden kippenpootjes in mangodip uitgedeeld. De trilvloer zet het geluid om in beweging. De bass staat harder dan normaal.
Op Sencity in Tivoli komt de muziek vandaag binnen via je voeten, je borst, je buik en je hart, je neus, je mond en je ogen. En ja, ook via de oren, áls die het functioneren. De meeste bezoekers zijn doof of slechthorend. Ze horen Giovanca’s muziek dan wel niet, maar ze vóelen het wel. Dat zie je aan de gezichten.
…Dan betreedt Signmark het podium. De vloer begint harder te trillen op de muziek van het lied Speakerbox. De aromajockey vult de zaal met de geur van dennen en eucalyptus. De foodjockey komt met gemberwortel-indiase-specerijen-ijsjes. Veel geel op de schermen. Druk gebarend staat Signmark op het randje van het podium. In de zaal gaan de armpjes de lucht in. Naast Signmark staat een rapper Signmarks teksten uit te spuwen, een extraatje voor de horenden.
Signmark inspireert. In Amerika schijnt inmiddels nog een dove rapper rond te lopen. En ook in Denemarken probeert iemand in Signmarks voetsporen te treden. En in Tivoli begint het ook ergens op de trilvloer vast en zeker te broeien bij één van de feestgangers: wat die gozer doet, dat wil ik ook.
Signmark kan niet wachten tot er concurrentie opstaat, want dan kan hij eindelijk battelen. De battle is een discipline binnen de hiphop, waarbij rappers elkaar verbaal proberen af te slachten.
Twee gebarentalende rappers in de ring. Het kán, want álles is mogelijk.
