De nacht heeft vaak mededogen met verkeerde mensen. Zo staat een meisje op de brug voor de Winkel van Sinkel vertwijfeld met een wiel in haar hand – de rest van haar fiets is gestolen – terwijl even verderop twee wankele heerschappen ongestoord een vuilnisbak staan vol te zeiken.
Het is woensdagnacht, uurtje of één.
,,Waarom overkomt míj dit nu weer,’’ vraagt het meisje zich hardop af. Niemand die het haar kan uitleggen. Ze kan wel janken, maar zucht vooral. Een jongen met een opgewekte hawaï-ketting passeert haar en haalt z’n schouders op. De tap lonkt. Het urinerende duo loopt met niet overtuigend gespeelde nonchalance weg.
Aan de overkant, beneden langs het water, dalen vier jongens de trap af om even kort langs de waterfietsen te dralen. Na wat overleg klimmen ze één voor één in één van de waterfietsen die daar aangelijnd liggen.
,,Wie heeft er nog vloei,’’ klinkt het hoopvol in het Engels. Na enig graafwerk is daar de teleurstellende oogst: ,,Eentje nog maar!’’ Ze kunnen dus nog maar eventjes vooruit. Het viertal brengt de overige ingrediënten voor een pretsigaret bij elkaar: tabak, tip, wiet. Draaien maar.
De jongens blijken op rondreis door Europa. Chris uit Boston, Colorado-Joe, Javier uit Spanje en Loek. Luke of Loek? Een Hollander? ,,Yeah, Loek uit Joetrekt,’’ zegt hij in het Engels om het ook voor de rest begrijpelijk te houden. Ah, dag Loek.
Chris, Joe en Javier zijn op bezoek bij een maatje van Loek en brengen de avond en nacht door in Club Lux, waar een eindexamenfeestje gaande is. Ze wilden bij wijze va nachtelijk pitstop een jointje roken en Loek, die ze vanavond hebben leren kennen, maakt ze wegwijs in de stad.
Zo zit je in Praag en zo zit je te blowen op een waterfiets in Joetrekt. Je hoort ze niet mopperen. Vrijdag verkassen ze weer. Mét een AD/ UN in de tas. Het meisje met het fietswiel gaat op zoek naar een nieuwe fiets. Waarom nou zíj?!